Voaches sen ás,
durmiches sen sono,
marchaches tan só,
marchaches con todo;
deixáchenos noite
e faiscas nos ollos.
Deixáchenos noite,
pechaches fiestras,
marchaches cós pétalos
-non foi primavera-,
prendiches silencios,
calaches trompetas.
Deixáchenos sós
baixo as estrelas.

18/2/07
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
1 comentario:
É un poema moi fermoso, obrigada por traerme até aquí.
Eu se algo aprendín con todo isto é que non hai mortes que doian menos, non importa que sexa anunciada ou que aconteza de sócato.
Publicar un comentario