PEREGRINO GRIS DE CORAZÓN AZUL

O vento é frío,
como era onte,
mais xa non o sinto.
O sal évos doce
as veces. Espido
e certeiro: o norte
pendura de min.
Teño morto e resucitado tantas veces
que xa case non lembro quen era cando nacín.

Boxeo feroz:
puños lacerados
contra o solpor.
Ardentía e cancro,
rulas cegas, dor
e morte de trapo
noutro novo abril.
Teño morto e resucitado tantas veces
que xa case non lembro quen era cando nacín.

Dixestión de bágoas
con pan de farelo,
sorriso de gárgola
e rexurdimento.
Semen para a mandrágora
noutro enforcamento.
Desta volta sí.
Teño morto e resucitado tantas veces
que xa case non lembro quen era cando nacín.