18/3/07

SEMPRE CHOVE

Pecados fermosos coma flores,
luces que non deixan ver,
bágoas que dan risa,
coarenta moedas por un bico
e un primoxénito pola túa fe.
Arden de panos os peiraos e as estacións
e chove,
sempre chove,
para que sexa posible o mar.

DESVELO

Tesoiras coma noites.
Estrelas coma preguntas
de azogue.
Océanos coma versos.
¡Tantas fiestras para tan pouco lume!
¡Tantos medos!

Estoupan de frío as alboradas.
Ollos coma fervenzas.
¡Tantas lembranzas!
¡Tantos venenos para tan poucos faros!
Esquecementos coma universos.
A vida en dous pasos.