MELANCOLÍA

chove contra a fiestra
café con leite enfriando
e el non virá

AESTUS

mira

qué horizontes derrotas nos meus peitos

qué camelias estoupas

na miña pel a flor de alma

de bico en bico

trabando xofre

lambendo vida

coma un animal

sinte

ese mar extraño

que me desarmas entre as pernas

que me imbas a bautismos

pleamar que me procuras

entre os pétalos

cálice adentro

alí

onde atesouro cen mil primaveras 

FADO DESPEDIDA

díxenche adeus coma quen
lle di adeus ao mar
apenas coma quen
lle pecha a porta á noite
coma quen
ten só ao amor por testemuña
coma quen
toma a deus por inimigo
díxenche adeus coma quen
lle di adeus ao sol

fuches sede nunca pozo
nunca fuches pan na mesa
eras fame sen acougo
eras noite de xeada
nunca faro nunca porto
fuches desdén e navalla
como agora lembranza impune
como agora faísca insomne

o teu amor foi garabato
no bafo dunha ventá
foi espuma aos pés da praia
foi lóstrego
foi fume
un avionciño de papel

díxenche adeus coma quen
lle di adeus ao horizonte
apenas coma quen
lle pecha a porta ao mañá