Agora
os cairos da rosa asoman
contra a pel que treme
a flor de alma.
Agora
tiro das redes da memoria
rescato xoias entre celofanes
e chamo por ti.
Agora
pecho os ollos e abro as veas
-sangue coma rosas,
espiñas coma luces-
porque todo sobra
agora
que faltas ti
17/4/07
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
1 comentario:
Agora e sempre a poesía é unha boa terapia contra a usencia.
Publicar un comentario